Niet tot last willen zijn, niet te veel willen vragen en ‘ik moet het toch zelf kunnen regelen/doen/bedenken/vinden’. Herkenbaar? Logisch, omdat we ooit pijn hebben ervaren toen we dit soort boodschappen oppikte nadat we iets vroegen of omdat we zo geprezen werden als we iets zelf gefixst hadden. Ook jammer, want het leven bestaat uit geven en nemen. Wanneer de balans teveel naar geven hangt, voel je je minder levendig. En wist je dat je door vragen niet alleen jezelf, maar ook anderen gelukkig maakt?
Je ego is de identiteit die je hebt aangenomen. Het is het beeld dat je van jezelf hebt gevormd door wat andere mensen ooit over je hebben gezegd of door ervaringen die je in je leven hebt meegemaakt. Het is je waarheid geworden, je bent er mee geïdentificeerd en er naar gaan leven. Bewust of onbewust zegt je ego ‘dit ben ik: je lichaam, je functie en de rollen die je hebt in je dagelijkse leven.
Herken je die gedachte ‘Als ik de garantie zou hebben door X te doen dat ik geluk/liefde/blijdschap ervaar, dan doe ik het meteen’. Tja, zo werkt het helaas niet. We hebben die garantie niet. We zijn bereid om ongemak te verdragen als het ons uiteindelijk iets oplevert dat de moeite waard is. We zien het bij topsporters heel duidelijk. Zij zijn bereid om iedere dag heel hard te trainen voor die gouden medaille. Ze hebben niet de garantie dat ze het halen, maar ze zijn bereid om heel veel te doen en te laten voor de mogelijkheid om het wel te halen. Sommige dingen zijn veel minder concreet, maar het principe is hetzelfde.
Schoonheid uit een potje, moeiteloos gezond, geluk uit het niets en snel rijk… Mensen – jij en ik dus – zoeken de gemakkelijkste weg naar het doel, liefst zonder obstakels en tegenslagen. Helaas werkt het in de praktijk vaak anders en zullen we moe en niet al lekker gebruind onze vakantiebestemming bereiken. We moeten files accepteren en onderweg bijtanken.
Wat geef jij de ander binnen je liefdesrelatie? Positieve woorden? Je onverdeelde aandacht? Lichamelijke aanraking? Cadeautjes? Hulpvaardigheid? Vrijheid? Je glimlach? Je aanwezigheid? Geef jij datgene waar je zelf behoefte aan hebt? Zodat je dat terugkrijgt, waar je van gaat stralen. En geef jij datgene wat die ander ook echt nodig heeft?
“Leef je eigen legende en het hele universum spant samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” Eén van de vele universele wijsheden uit het boek De Alchemist van Paulo Coelho. Onlangs las ik het voor het eerst – vraag me niet waarom nu pas – maar WOW wat een fantastisch verhaal. Hij neemt je mee in de wondere wereld van spirit guides, tekens en de taal van je hart.
Zelfliefde is tegenwoordig een populaire term die we vaak in normale gesprekken horen. “Je moet meer van jezelf houden.” “Als je alleen van jezelf hield, zou dit je niet zijn overkomen.” “Je kunt niet van iemand houden totdat je eerst van jezelf houdt.” Dit zijn slechts enkele van de zelfingenomen liefdesinstructies die we geven of krijgen.
Jouw aandacht vormt de wereld! De intensiteit en kwaliteit van je aandacht heeft de magische kracht om materie te doorgronden en het met levensenergie te voeden. Je mag dit zowel in letterlijke als figuurlijke zin opvatten.
“Richt je aandacht op hem die de wijn inschenkt, want hij is van belang, niet de beker” – Rumi
Albert Einstein vertelde: “Ik ben niet slimmer dan anderen, maar blijf simpelweg langer naar hetzelfde probleem kijken.”
Wim Hof, bekend als de Ice Man, heeft bewezen dat hij met zijn aandacht zijn immuunsysteem kan beïnvloeden. Hij kan letterlijk leven blazen in cellen waar het leven zich heeft teruggetrokken door kou. Dit doet hij door middel van zijn aandacht. Iets wat wij allemaal kunnen!
Denk jij wel eens na over de toekomst? Over hoe je leven er dan uit zal zien? Wie er in jouw leven zullen zijn, en wie misschien niet meer. Of je getrouwd bent met je huidige partner of weer single bent. Of je een leuke partner hebt gevonden, of dat je nog steeds alleen bent. En wat voor werk doe je dan? Ik hoor je al denken: het betaalt vast een stuk beter dan nu.
Het wrikt en het prikt, dus wat doet de oester; die legt een laagje om het korreltje zand. Maar bedekt door een laagje parelmoer zit er nog steeds iets in de oester wat ‘in de weg zit’. Dus er komt nog een laagje overheen en dit zet een proces in gang waarbij de parel steeds groter wordt. De oester werkt zichzelf als het ware op die manier tegen! De start in de oester. Het waarom er überhaupt een parel ontstaat, is de aanwezigheid van 1 zandkorrel. Het zandkorreltje wil groter groeien, zich een stevige rots in de branding voelen. Zijn eigen plekje ervaren, iets aan de kaak stellen, een eigen mening mogen hebben. Het is je innerlijke pijn, je kindspijn, de luis in de pels in een organisatie. Maar komt niet tot wasdom, want het ontbreekt aan acceptatie.
