Binnen De Bewustzijn School ervaar je in praktische zin dat álles al in jezelf ligt besloten. Je hiervan bewust worden is de sleutel tot rust en geluk.
Cacao houdt ook van jou! Uit de warmste streken van de aarde rondom de evenaar komt deze heilige boon. Al meer dan 1500 jaar wordt deze boon als heilig verklaard. Wat voor verhaal schuilt hierachter? En waarom doen we eigenlijk cacao ceremonies?
Als je eenmaal kinderen hebt, krijgt slaap een hele nieuwe dimensie. Was het voorheen vanzelfsprekend dat als ik daar behoefte aan had een lange nacht zou kunnen maken, tegenwoordig is dat een ander verhaal. Mijn zoontje is inmiddels ruim twee en hoeft gelukkig geen nachtvoedingen meer, toch komt het nog steeds af en toe voor dat meneer wakker wordt. Waarom? Geen idee.
Stiekem voel ik me het lekkerst als ik in mijn eigen energieveld zit. Nou ja, het is niet eens zo stiekem, het is eigenlijk best wel merkbaar. Voor mezelf, maar vooral voor mijn buitenwereld. Vandaag was dat zelfs overduidelijk zichtbaar, zelfs zodanig dat het meteen leidde tot inspiratie voor het schrijven van dit artikel.
Je kent het wel: er is iets in je leven dat schuurt en daar wil je verandering in brengen. Vol goede moed ga je aan de slag. Een meditatie-avondje hier, een yoga klasje daar. Maar je weet niet zeker of je op het goede pad zit en begin je te twijfelen. En of al die avonden, workshops en trainingen wel echt helpen: wat schuurde is immers niet weg. Hoe kom je er nu achter of je op het goede pad zit?
Nu de meivakantie voorbij is, ga ik een week met vakantie naar Portugal. Samen met mijn partner ga ik er heerlijk ‘tussenuit’, zoals we dit vaak zeggen. Maar waar gaan we dan eigenlijk tussenuit, vraag ik me af?
Al drie jaar woon ik in Amsterdam en sinds februari weet ik dat ik hier maar tot juni meer woon. Op slag is de stad zoveel mooier, het weer veel beter, de bitterballen nog lekkerder, de mannen nog langer en blonder en oranje is dan toch mijn kleur.
Je kent het vast wel, dat gevoel dat je nog zóveel wilt en moet doen, maar dat je gewoon niet weet waar te beginnen… We moeten, moeten, moeten, zoveel. Veel mensen werken met to do lijstjes. Sterker nog, ik ken mensen om mij heen met hele ‘to do- boekjes’. Eindeloze pagina’s vol opsommingstekens, met van-alles-en-nog-wat. Elke dag komen er nieuwe puntjes bij die ook nog moeten. Je begrijpt, dat boekje raakt steeds voller en de lijsten met opsomming puntjes steeds langer.
De afgelopen weken leerden me weer eens dat bang-zijn eigenlijk niet zoveel te maken heeft met de activiteiten die je onderneemt, maar alles met het mens-zijn zélf. Mensen zijn namelijk altijd wel ergens bang voor. Angst is een onderdeel van het leven dat je er niet uit kunt schrappen, zelfs niet als je de hele dag binnen op de bank blijft zitten, met de gordijnen dicht en de deur op slot.
Een scheiding is een roerige periode. Voor je zelf. Voor je ex. En zeker als er kinderen bij betrokken zijn. Voor een kind betekent de scheiding een crisissituatie waar je gedwongen doorheen gaat, zonder invloed op de beslissing van je ouders. Het is dan extra goed om je kind liefdevolle steun en aandacht te geven.
Maandag 25 april 2016. De telefoon gaat. Het ziekenhuis. Een zeer formele arts aan de andere kant van de lijn vertelt me dat ik een auto immuunziekte heb. Dat dit de reden is waarom mijn haar als een waanzinnige uitvalt en waarom ik continue overal ontstekingen heb. Mijn lichaam is zichzelf aan het aanvallen. Waarom? Tsja. ‘Bad luck’, noemt de arts het.
Het was in mijn studententijd in Amsterdam, nadat ik al een aantal jaren in Utrecht had gestudeerd. Ik ging bij mijn oudere zus in de Jordaan wonen. Zij was vegetariër (ze at wel af en toe vis, dus parttime vegetariër) en ik vond dat maar wat interessant. Dus ik besloot om óók parttime vegetariër te worden.
Bij kinderen krijgen horen ook de basics aan hen leren zoals: hoe eet ik zelf mijn fruit met een vorkje, een bakje risotto met een lepel en rozijnen zonder deze allemaal tegelijk in mijn mond te proppen. En dit alles het liefst zonder te morsen op de vloer.
